domingo, 4 de abril de 2010

Viejas y pasajeras sensaciones

Parque "la Tête d'or" Lyon. France

Mientras intento hacerme a un nuevo hábito recientemente adquirido, leo experiencias de personas que desde diferentes puntos de vista abordan lo que representa para ellos hacer deporte.  Sus pensamientos, sus motivaciones, son para mí fuente de inspiración, y contraste de mis ideas.   Desde el corredor inicialmente anárquico que alcanza sus 100 maratones (Arcadi Alibés) pasando por el muy denostado "ultramán" Josef Ajram, que dice no conocer donde está el límite, y llegando a descubrir un escritor que necesita correr a diario para sentarse frente a su ordenador a crear una nueva novela (Haruki Murakami), y por descontado, principiando por vuestros comentarios, que como yo, aunque con mayor experiencia, escribís y suscribís vuestras experiencias en un blog.

Os tengo que decir, que físicamente me encuentro fatal, hasta el punto de acudir al médico, que me señala de forma para mí curiosa, que el origen (que no la causa) de mis males, es el propio deporte... mi cuerpo de repente no asimila la falta de nicotina de estos últimos 3 meses ... el Galeno, me dice que es normal, que la máquina, se está limpiando.  Me duele la cabeza, tengo mucosidad constante, tengo tós, en ocasiones me cuesta respirar, y el doctor, socarronamnte me indica dos posibles soluciones, volver a fumar, o seguir corriendo... si escojo esto último, en unos meses pasará.

Por contra, mi cabeza funciona mejor, más cuanto más habitualmente corro, mi peso se mantiene, mis músculos se fortalecen, y mi voluntad de mejorar es inversamente proporcional a la mierda que está expulsando mi cuerpo.   Supongo que se trata de un precio merecido por mi inconsciencia; en todo caso, debo deciros que cuanto más corro, mejor funciono, y más fuerte es mi convencimiento; por el camino de tanta divagación, recupero viejas sensaciones, y recuerdo la única época de mi vida en que durante aproximadamente durante 9 meses estuve corriendo a diario, fue en 1994, quizás porque estaba fuera, porque no conocía a nadie, o porque descubrí un sitio maravilloso donde empezar cada día a organizarme la jornada, el Parque "la Tête d'or" de Lyon, si alguna vez aterrizáis por esa ciudad, no dejéis de calzaros las zapas y runear entre sus árboles.

Toca seguir, así que esta tarde creo que me calzo las lunar, y me voy a correr.

3 comentarios:

  1. veo que la nicotina continua llamando a tu cerebro y lo hara durante mucho más tiempo e irá perdiendo fuerza...ami me paso también y el cambio de tu cuerpo tiene que mejorar mucho más.ANIMO CORRE!!!!!

    ResponderEliminar
  2. Gracias por tu visita, ya te he linkeado. Cambiar los cigarrillos por correr es lo mejor que has podido hacer, te lo dice un exfumador de 30 a 40 cigarrillos a diario.
    Comparto tu afición por el buceo, deporte que no practico por un tema de oído. Me gustaba mucho el apnea.
    Saludos y seguimos en contacto.

    ResponderEliminar
  3. Córrer és i serà la millor teràpia per eliminar la merda de la nicotina. Cada cop que em venien ganes de fumar jo sortia a córrer ni que fosin 3 km's i així ho vaig anar superant. Ànims i amb collons.
    Salut!

    ResponderEliminar

Y TU, ¿qué opinas al respecto?